Umijeće mjerenja vremena postojalo je i prije nego što je napravljen prvi sat. Zapravo, današnje mjere za vrijeme potiču iz tih, prastarih doba
Umijeće mjerenja vremena postojalo je i prije nego što je napravljen prvi sat. Zapravo, današnje mjere za vrijeme potiču iz tih, prastarih doba. Podjela dana na 24 dijela došla je, pretpostavlja se, još od Starih Sumera. Nije jasno zbog čega je riječ baš o broju 24, mada postoji više teorija koje to objašnjavaju.
Jedna od zanimljivijih sa tim brojem povezuje anatomiju ljudske šake: ako savijete palac i pogledate unutrašnjost šake, primijetit ćete kako vam je svaki od četiri ispružena prsta podijeljen na tri cjeline, tako da pred sobom imate dvanaest podjednakih cjelina. To je, po ovoj teoriji, olakšavalo brojanje sati u toku dana, pa je zato i dan podijeljen na 12 djelova.
Najstariji pronađeni sunčev sat koristio se u Egiptu, prije oko 3500 godina, mada se pretpostavlja da je i prije toga čovjek umio da mjeri vrijeme. U Staroj Grčkoj prvi sat je, vjeruje se, napravio Anaksimandar iz Mileta, oko 560. godine p.n.e.
Od starih Grka sunčev sat preuzeli su Rimljani 293. godine p.n.e., kada je jedan takav sagrađen u Rimu. U srednjem vijeku dužina sati i dana nije bila apsolutna jer je od svitanja do zalaska Sunca uvijek proticalo dvanaest sati bez obzira na doba godine.
Prvi mehanički sat je u 10. vijeku napravio monah Gerbert (947–1003). U njemačkoj hronici iz 997. godine, biskup Titmar kaže da je Gerbert u Magdeburgu gradio satove i to „veoma dobro, jer je različitim spravama posmatrao zvijezde prema kojima se upravljaju pomorci na svojim putovanjima“. Ipak, Gerbertov sat morao je da se podešava svakih nekoliko sati.
Mehanički satovi u širu upotrebu ušli su nekoliko vjekova kasnije, a u 14. vijeku postala je opšteprihvaćena današnja vremenska skala. Tada nastaje i prvi astronomski sat koji je izgradio Đovani de Dondi 1364. godine. Njagov astrarijum je sadržao vječiti kalendar i prikazivao kretanje Sunca, Mjeseca i planeta. Nije poznato koliko je bio precizan, ali se pretpostavlja da je svakodnevno podešavan.
Prvi sat sa klatnom konstruisao je holandski fizičar Кristijan Hajgens u 17. vijeku. On je na osnovu matematičke formule precizno izračunao dužinu klatna.
Danas se smatra da su najprecizniji časovnici atomski. Prvi takav napravljen je 1949. godine u Nacionalnom birou za standarde SAD, međutim, za njega se ne može reći da je bio zaista tačan.
Tek se atomski sat zasnovan na promjenama atoma cezijuma-133, koji je u Nacionalnoj fizičkoj laboratoriji u Velikoj Britaniji 1955. napravio Luis Esen, smatra zaista preciznim.
Izvor:Avaz
